502 030 039
Zabezpieczenie antykorozyjne samochodu osobowego
Prace zabezpieczające antykorozyjnie podwozie i nadwozie (profile zamknięte, blachy na złączach) wykonuje się po lakierowaniu renowacyjnym auta, a więc po zakończeniu pracy lakiernika. Takie działania przeprowadza się też na samochodach fabrycznie nowych, po pewnym czasie użytkowania, a także kupionych na rynku wtórnym. Zabezpieczanie płyty podłogowej w fabryce pokazano na rys. 1, a profili zamkniętych rys. 2
Prace te, pomijając czynności dokonywane na pojeździe stojącym na posadzce hali warsztatu, wykonuje się podnosząc samochód na podnośniku pionowym, z kanału lub stosując wywrotnicę (kołyskę).
Zabezpieczenia auta dokonuje się najlepiej, gdy umieści się je na 'kołysce' (popularnie nazywaną też gerdą). Człowiek wykonujący na niej pracę ma postawę zbliżoną do naturalnej, mniej się męczy, gdyż ręce pracują w zakresie ergonomicznym (a nie nad głową),a praca wykonywana jest lepiej. Trzeba wiedzieć, które obszary samochodu należy konserwować od wewnątrz.
1. Zabezpieczenie podwozia.
Pod przyjętym określeniem - zabezpieczenie podwozia- rozumie się zabezpieczenie płyty podłogowej, ramy (jeśli istnieje) oraz niektórych części i podzespołów układów jezdnych i napędowych. Sposób, w jaki dokonuje się tej czynności, rodzaj używanych materiałów oraz częstotliwość tych czynności zależy od strefy klimatycznej i stanu dróg, po których się pojazd porusza. Na naszych drogach często można spotkać piasek lub żwir, który podrywany kołami uszkadza mechanicznie powłokę ochronną. Chemicznie niszczą ją sól i chlorki wysypywane zimą na jezdnię w celu zwalczania gołoledzi.
Postępowanie:
- umycie podwozia (gorąca woda, wysokie ciśnienie),
- suszenie w sposób naturalny lub przyspieszony (nadmuchem podgrzanego powietrza).
- określenie zakresu naprawy powierzchni,
- naprawa cząstkowa lub nałożenie warstwy ochronnej na całą płytę (w tym może być piaskowanie.
Stosowane środki:
Stosuje się różne środki produkowane na bazie wosków lub bitumów, które kupuje się jako gotowy wyrób.
Warto zwrócić uwagę, że współczesne środki oprócz ochrony antykorozyjnej podwozia, działają także wygłuszająco, co znakomicie podnosi komfort jazdy. Grubość powłoki środka ochrony antykorozyjnej wynosi od 0,5 do 2,0 mm.
Narzędzia pracy:
Przy uzupełnianiu warstwy ochronnej można użyć pędzla w zależności od wielkości i rodzaju ubytków. Natomiast konserwując całe podwozie używa się pistoletu do i całego osprzętu pracującego przeważnie w systemie Airless, czyli wysokiego ciśnienia (10-15 bar). Umożliwia to dotarcie preparatu ochronnego do miejsc szczególnie trudno dostępnych. Drugim stosowanym systemem jest wysokociśnieniowy (do 6 bar) pistolet pneumatyczny z podwieszonym pojemnikiem z materiałem ochronnym.
Zabezpieczenie podwozia łączy się z zabezpieczeniem części wewnętrznych karoserii. Dbając o samochód wykonuje się je jednocześnie. Pozostawienie ognisk korozji (braku zabezpieczenia z jednej strony blachy) praktycznie nie daje zabezpieczenia.
2. Zabezpieczenie profili zamkniętych.
Pod nazwą profili (przestrzeni) zamkniętych rozumie się też zabezpieczanie założenia blach na złączach (np. pokrywy bagażnika, silnika, itp.).
Postępowanie:
- sprawdzenie stanu powierzchni profili zamkniętych i miejsc trudno dostępnych za pomocą wzierników (endoskopów),
- mycie i płukanie tych przestrzeni przez otwory technologiczne (lub nawet specjalnie wykonane),
- suszenie - przyspieszone za pomocą urządzeń,
- sprawdzenie powierzchni wziernikiem,
- określenie technologii i materiału do zabezpieczenia,
- natryśnięcie warstwy antykorozyjnej. Grubość natryskiwanej warstwy wynosi 0,1-0,4 mm.
Zaleca się zdjęcie tapicerki przed wykonywaniem prac. Nie tylko ze względu na możliwość jej pobrudzenia, ale głównie dla lepszego dotarcia do trudno dostępnych miejsc.
Stosowane środki:
Do konserwacji profili zamkniętych używa się przeważnie materiałów na bazie wosku. Można je rozcieńczać czystą benzyną. W razie poplamienia tapicerki, plamy łatwo się usuwa za pomocą tej benzyny.
Środki owe (jak i te nanoszone na płytę podłogową), mają tę zaletę, że po wyschnięciu pozostają elastyczne (nie pękają) w zimie, a latem nie topią się (nie wyciekają)
Narzędzia pracy:
- do kontroli: wzierniki (endoskopy) o różnej długości końcówek
- do natrysku:
- pistolety i urządzenia pneumatyczne do natrysku środków ochrony czasowej.
- komplety dysz (w tym tryskających do tyłu w celu zabezpieczenia powierzchni przy otworze, przez który jest wprowadzana końcówka, z wirującą głowicą, itp.)
- pozostałe, jak w pkt. 1.
3. Obręcze kół
Obręcze kół są częścią najbardziej narażoną na korozję z uwagi na bardzo ciężką pracę. Otarcia lakieru o krawężniki i dziury w jezdni, przedmioty leżące na drodze i kąpiel w solankach w porze zimowej itp. powodują ubytki lakierowej warstwy zabezpieczającej i pojawienie się korozji na stalowej obręczy.
(Nie dotyczy to obręczy aluminiowych. Na nich samorzutne działanie korozji powoduje na powierzchni obręczy tworzenie się szczelnej warstewki tlenkowej, chroniącą ją przed dalszą korozją).
Podczas naprawy używanego auta, przeważnie trzeba poddać renowacji obręcze kół. Tradycyjnie piaskuje się je i nanosi odpowiednie warstwy lakierowe. Przy mniejszych ogniskach korozji lub oszczędnościowej naprawie, wystarczy często czyszczenie ręczne, lub mechaniczne szczotką drucianą stalową. Obecnie produkowane są już farby zawierające w sobie farby gruntujące, podkładowe i nawierzchniowe, które mogą być kładzione na lekko skorodowane (niedoczyszczone) powierzchnie.
Jakościowe przygotowanie blach stalowych do malowania podano w części wstępnej.
4. Środki ochronne do pozostałych zespołów samochodowych
Środki produkowane w aerozolu można podzielić wg zastosowania na:
1. Warsztatowe środki czystości:
- do usuwania osadu i brudu z gaźnika,
- do usuwania brudu, olejów itp. z elementów układu hamulcowego,
- do usuwania nagaru z silnika, (także zanieczyszczeń z wszelkich powierzchni metalowych np. skrzyni biegów, mostów napędowych itp.),
- do czyszczenia i odtłuszczania szyb, lusterek i części chromowanych,
- do czyszczenia i odtłuszczania szyb, lusterek i części chromowanych,
2.Środki tworzące powłoki ochronne:
- do zapobiegania zacieraniu i zapiekaniu się na skutek działania wysokiej temperatury wszelkich połączeń gwintowych, klinowych i innych części ruchomych współpracujących ze sobą,
- do galwanicznego cynkowania - na sucho- powierzchni metalowych w celu ochrony powierzchni metalowych, w tym spoin spawalniczych wykonanych podczas napraw nadwozia.
3. Środki smarno-ochronne:
- smar tworzący antykorozyjną powłokę, odporną na duże naciski, drgania, działanie wody, kwasów i zasad, do ochrony przegubów, łańcuchów, linek, itp.
- smar o bardzo dobrych właściwościach wypierania wody, tworzący trwałą, niebrudzącą powłokę. Zapobiega zamarzaniu zamków, udrażnia połączenia gwintowe i inne ruchome. Chroni układy elektryczne, zapłonowe i oświetleniowe przed wilgocią i wodą.
- olej o własnościach głębokiej penetracji skorodowanych powierzchni. Luzuje zardzewiałe i zapieczone połączenia. Posiada również doskonałe własności smarne.
- środek smarno-ochronny na bazie silikonów do konserwacji
- elementów gumowych, uszczelek, przewodów, itp., powłoka jego zapobiega bowiem przywieraniu tych elementów do powierzchni metalowych, szklanych i z tworzyw sztucznych,
- prowadnic lub połączeń wykonanych z tworzyw sztucznych. Zapobiega gromadzeniu się kurzu, brudu i innych zanieczyszczeń.
- do uruchamiania silników gaźnikowych zanieczyszczeń trudnych warunkach,
- do zabezpieczania wnętrza silnika przed korozją i brudem.
Uwaga: środki przeznaczone do konserwacji innych materiałów niż guma, tworzywo sztuczne i lakiery, nie szkodzą im i są przyjazne dla środowiska.
